Ἐκτός ἀπ’ τα ἔργα τοῦ πολέμου, τα Ψαρά διέπρεψαν και στα ἔργα τῆς εἰρήνης, ἀποτελώντας, κατα τα προεπαναστατικα χρόνια, ὑπόδειγμα σοφα δομημένης αὐτοδιοικούμενης πολιτείας καί, κατα τη νεώτερη ἐποχή, ἕνα τόπο που πολλα προσέφερε και ἐξακολουθεῖ να προσφέρει στην ὑπόθεση τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσόντες σημερινοι Ἕλληνες –ἄρχοντες και ἀρχόμενοι– μόνο να διδαχθοῦμε ἔχουμε ἀπο το πνεῦμα τῶν Ψαρῶν, τόσο στο πολιτικο-κοινωνικο πεδίο ὅσο και στο ἠθικό. Ἰδιαίτερα στην ἐποχή μας, ὅπου ἡ κοινωνική σήψη, ἡ διαστροφή τῶν ἐννοιῶν και τῶν ἀξιῶν, και ἡ ἐπέλαση τοῦ ἀντιηρωισμοῦ ἀποσαθρώνουν και μικροποιοῦν τις συνειδήσεις, τα Ψαρά μποροῦν να ἀποτελέσουν πηγή ἔμπνευσης και δρομοδείκτη.

(από το επιμύθιο του βιβλίου)