Συγγραφέας: Δημήτρης Κολοβής
Αριθμός σελίδων: 96
Έτος έκδοσης: 2016
ISBN: 978-615-117-41-2
 
Πώς ξεκινά – αλήθεια – κάποιος να σχολιάζει την ποίηση; Την οποιαδήποτε ποίηση; Αυτό που μου έχει διδάξει η μέχρι τώρα – μικρή – εμπειρία μου (τόσο ως διορθώτριας όσο και ως αναγνώστριας) είναι πως είναι σχεδόν αδύνατον να σχολιάσεις και να ερμηνεύσεις την ψυχή ενός δημιουργού…
Όμως απ’ την πρώτη ανάγνωση της συλλογής ποιημάτων του κ. Κολόβη διακρίνει κανείς κάτι το ξεχωριστό. Παίρνει τον αναγνώστη και ταξιδεύει σε δρόμους και σταθμούς άλλοτε γνωστούς κι άλλοτε άγνωστους, πότε με θλίψη, πότε με φόβο, πότε με νοσταλγία.
Σε όλο το έργο του διαχέεται μια διάθεση νοσταλγίας της πρώιμης νιότης και μιας εποχής μακρινής αλλά τόσο αυθεντικής και αληθινής! Μας μιλά για τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, την θλίψη, την προσμονή, και την ελπίδα. Βέβαια δεν παραλείπει να τονίσει την δύναμη της σιωπής μπροστά στα «ανούσια λόγια». Απογοητευμένος από τον παρόντα κόσμο και φεύγει στον κόσμο των ονείρων και της φαντασίας. Συχνά νιώθει να βρίσκεται σε αδιέξοδο και έχει τάσεις φυγής όπως λέει χαρακτηριστικά στο ποίημα του «Να φύγω». Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στις συχνές αναφορές του στο θείο και συγκεκριμένα στο πρόσωπο του θεανθρώπου, τον Αϊ-Νικόλα, (προστάτη των ναυτικών). Μιλά για «παράδεισο», «ανάμα κοινωνίας», «δισκοπότηρο» πράγμα που δηλώνει τήν θρησκευτικότητα του.
Τα ποιήματα του κ. Κολόβη είναι σε ελεύθερο στίχο, ενώ κυριαρχεί το α΄ενικό πρόσωπο όταν αναφέρεται στην μοναξιά του, την πίκρα του χωρισμού,  τον φόβο του, τις υπαρξιακές του αναζητήσεις… Παράλληλα χρησιμοποιεί το β΄ενικό πρόσωπο όσες φορές αναφέρεται σε «εκείνη», στην «αγαπημένη» του… που αποτελεί φευγαλέο όνειρο, ενώ εντύπωση μάς προκαλούν οι έντονες αντιθέσεις: αλήθεια – ψέμα, πλούτος – φτώχια, καλό – κακό, σιωπή – λόγος, δύναμη – αδυναμία, αρχή – τελός.. καταλήγοντας διαπιστώνουμε τον ρεαλισμό με τον οποίο θίγει και καταδικάζει την βία, τον ρατσισμό, τον θάνατο αθώων παιδιών, τον ιμπεριαλισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά στο ποίημα του «Δε θα βαρεθεί»: …“δεν έχει ο πόνος, η θλίψη εθνικότητα… δεν έχει το αίμα αποχρώσεις…
Διαβάζοντας αυτή τη συλλογή ας ανακαλύψουμε και εμείς όλα αυτά που τόσο βιαστικά κι επιπόλαια προσπερνάμε: την αγάπη, την φιλία, τον έρωτα, τα όνειρα, τις χαμένες προσδοκίες, τους φόβους, την ζωή την ίδια…
Γάλλου Ευγενία