“Την Αμερική και ειδικότερα τη Νέα Υόρκη τη γνώρισα από την καλή και την ανάποδη, κυρίως την ανάποδη, τα πρώτα χρόνια της μεταναστευτικής μου εμπειρίας, όταν για να θρέψω την οικογένειά μου υποχρεώθηκα να φτιάχνω ντόνατς σε σκοτεινά υπόγεια. Τότε όμως έκαμα και τους πιο καλούς φίλους, οι οποίοι ως συνάδελφοι, μου άνοιξαν την καρδιά τους και μου είπαν τους καημούς και τα όνειρά τους.  Ιδιαίτερα οι λαθρομετανάστες, οι οποίοι ζούσαν κάτω από το φόβο της σύλληψης και της επιστροφής στην πατρίδα Ελλάδα. ”
(από το επιμύθιο του βιβλίου)