Καλά η όχεντρα… Ο κούβακας, πώς εβρέθηκε στη μέση του δρόμου μες’ στ’ άντερα της; απορούσανε! Διάφορα ακουστήκανε…
Οι ίδιοι όμως που τα είπανε αναγκαστήκανε να τα πάρουνε πίσω, μετά από το σοβαρό και αμετάκλητο «α μπα» των υπολοίπων που ακουγότανε την κάθε φορά.
Ήτανε και οι δικές τους αμφιβολίες…
Τελικό συμπέρασμα πήγαινε να βγει πως η όχεντρα ήτανε γκαστρωμένη, και πως ο κούβακας ήτανε το μωρό της.
Κάποιος πήγε για μια στιγμή να χαλάσει την ομοφωνία λέγοντας πως η όχεντρα δεν έχει ποδάρια ενώ ο κούβακας έχει τέσσερα, όμως ένα:
— Για ίντα βρε, το αβγό έχει φτερά; που του είπε ένας τους, διέλυσε και τις τελευταίες αντιρρήσεις του.
Γονατίσανε πάνω στο χώμα του δρόμου γύρω από το πληγιασμένο φίδι, από κει κι ύστερ’ αμίλητοι. Αφού λύσανε κι αυτή την απορία τους, δεν είχανε τίποτ’ άλλο να πούνε.