«Θάλασσα μου όμορφη, γαλήνη του μυαλού μου,
χαμόγελο μου ακριβό,
του κόσμου του δικού μου,
λαχτάρα έχω να σε δω,
τα χείλη σου να αγγίξω,
και στο κορμί σου ναυαγός,
ας γίνω,
τη δίψα μου για σένανε,
να σβήνω.
Τον αφρισμένο σου θυμό,
τον νιώθω στο κορμί μου,
πολύχρωμη η γαλήνη σου,
βάλσαμο στην ψυχή μου,
στα γαλανά σου τα νερά, άφοβα βουτώ,
ας χαθώ,
στου βυθού σου τη παγωμένη καρδιά ας σκλαβωθώ.
Ταξίδια αλαργινά, στου κύματος σου την ορμή,
χαράγματα απ’ των ύφαλων σου
τη κόψη,
βάλσαμο η δική σου η μορφή,
πάνω μου χτυπά με μανία η βροχή,
μα μένω εκεί,
σα σκαρί λησμονημένο,
στου καρνάγιου τη στοργή».