Στις επόμενες σελίδες του πονήματος τούτου, παρατίθενται αποσπάσματα από το εγκόλπιο σημειωματάριο του στρατιώτη του Κωνσταντίνου Δημ. Κεφαλονίκα. Με ανείπωτο δέος και τα χέρια τρεμάμενα, σκύβοντας κανείς πάνω σ’ αυτό το υλικό, κοινωνεί μιας εποχής τόσο μακριά χρονικά πια από μας, μα και τόσο κοντά μας πάντα. (Από την εισαγωγή του βιβλίου)